We hebben gesproken met Parul Sharma, CEO van The Academy for Human Rights in Business, Zweden, over de status van mensen- en werknemersrechten in de toeleveringsketen. Parul zal ook de moderator zijn van het digitale lanceringsevenement van TCO Certified, generation 9 op 1 december - waar zij haar inzichten over maatschappelijke verantwoordelijkheid zal delen.
Wat kunt u ons vertellen over de status van mensenrechten en werknemersrechten in de toeleveringsketen?
De wereldwijde toeleveringsketens worden zwaar getroffen door de wereldwijde COVID-19-pandemie. De bedreiging van de volksgezondheid en de economische en sociale ontwrichting bedreigen bovendien de bestaansmiddelen van miljoenen werknemers op lange termijn. Het meest kwetsbaar voor de ergste gevolgen van de pandemie zijn de miljoenen werknemers lager in de toeleveringsketen, vaak vrouwen en de belangrijkste verzorgers in hun gezinnen en reeds gemarginaliseerde gemeenschappen. Deze werknemers zijn integraal onderdeel van de wereldeconomie en maken een groot deel uit van de verborgen arbeidskrachten van de wereldwijde productie en worden nu al geconfronteerd met hongerlonen, gevaarlijke en onveilige arbeidsomstandigheden en meestal zonder sociale bescherming.
Migrerende werknemers in toeleveringsketens lopen ook unieke risico's, als gevolg van inadequate en overvolle leefomstandigheden, harde insluitingsmaatregelen en discriminatie. Dit geldt voor werknemers in toeleveringsketens in alle sectoren, maar is duidelijk vastgesteld in de elektronica en de IT. Dergelijke risico's en gevolgen zijn volgens en door talrijke mensenrechtenwaakhonden gedocumenteerd in de mijnbouwsector in Latijns-Amerika en in de elektronicaproductie in China (inclusief de waarschuwing over de dwangarbeid van de Oeigoeren), Hongkong, India, Indonesië, Maleisië, Thailand, Vietnam, Tsjechië, Italië, Brazilië en Mexico.
Door wereldwijde beperkingen en lockdowns was het bijna onmogelijk om de negatieve gevolgen voor de rechten van werknemers te verifiëren en te beperken. In mijn adviserende rol bereid ik bedrijven en overheidsinstellingen die producten uit risicomarkten betrekken voor op nog strengere controlemodellen tijdens en na de pandemie, met name op de volgende gebieden vergoedingen, collectieve arbeidsovereenkomsten, en opzeggingen tijdens de pandemie, bijvoorbeeld opzeggingen van loonsverhoging en ontslagvergoedingen, gezondheids- en veiligheidsmaatregelen met een focus op het ontbreken van beschermende uitrusting, het ontbreken van sociale afstandsmaatregelen, maar ook een verificatie van diverse overheidsdocumenten in verband met gezondheid en veiligheid en in het algemeen een license to operate, aangezien er tijdens de pandemie frauduleuze en valse documenten zijn geproduceerd om bedrijven draaiende te houden.
In feite moeten alle vergunningen en certificaten in verband met de rechten van werknemers die tijdens de pandemie worden opgesteld, worden gecontroleerd en geauthenticeerd. Zo kan een regelmatige goedkeuring van een kantine voor 150 werknemers tijdens de pandemie wijzen op een frauduleuze transactie. Het is belangrijk bewust en alert te zijn als het gaat om de mogelijkheid van meer fraude om de zaken te versnellen en vlotter te laten verlopen, maar ten koste van de arbeidsnormen en -rechten.
Wat onderscheidt sociale verantwoordelijkheid in de IT-toeleveringsketen van andere toeleveringsnetwerken?
Transparantie en traceerbaarheid van de toeleveringsketen zijn relevant voor elke bedrijfstak, maar in de IT- en de elektronicasector vormen de traceerbaarheidskwesties, vooral die welke betrekking hebben op de winningsindustrie en de metalen, al jaren een enorme uitdaging. Het probleem van het gebrek aan traceerbaarheid heeft centraal gestaan in de IT- en de elektronica-industrie en heeft dus geleid tot talrijke cruciale initiatieven en wetgeving van verschillende belanghebbenden, hetgeen positief is. Een ander aspect waardoor deze industrie zich onderscheidt, is de totale productiecyclus van elektronische apparatuur, van winning tot productie, elektronisch afval en recycling, gebieden die van nature misschien milieuvriendelijk lijken, maar een immense impact hebben op de sociale normen en het levensonderhoud van miljoenen mensen wier lucht, land en water grondig worden verstoord.
Het effect van e-afvalverontreiniging op mensen is nog steeds een gebied dat geen prioriteit heeft en veel meer aandacht verdient. De milieuverontreiniging en de gezondheidseffecten van elektronisch afval gaan verder dan de recyclagefaciliteiten voor elektronisch afval, aangezien de verontreinigende stoffen door het milieutransport en de transformatieprocessen andere gemeenschappen kunnen treffen, zoals kinderen, landbouwgronden en voedselketens.
Bovendien is de e-afvalrecyclingsector in ontwikkelingslanden grotendeels ongereguleerd en worden archaïsche methoden gebruikt om waardevolle materialen uit e-afvalcomponenten terug te winnen. Handmatige demontage van e-afval verhoogt het vrijkomen van gevaarlijke stoffen in het milieu, zoals bij het breken van fluorescentielampen waarbij kwikdamp vrijkomt.
Uit veel ILO-rapporten blijkt hoe het recyclingproces wordt uitgevoerd met blote handen, zonder gebruik van maskers, reiniging, pletten of verhitting van de onderdelen. Veel arbeiders verklaarden ook dat zij opeengepakt zitten in ongeventileerde ruimtes met onvoldoende verlichting en zonder schoon drinkwater of toiletten. Veel van de werknemers klagen over oogirritatie, ademhalingsproblemen en voortdurende hoofdpijn.
Ik verwijs altijd naar de elektronica-industrie als studenten dieper willen ingaan op de onderlinge verbanden van duurzame ontwikkeling, en de verbanden tussen milieu- en sociale rechten.
Gabriella Mellstrand is de Global Marketing & Communications Director bij TCO Development. Ze heeft een levenslange interesse in duurzaamheid en het milieu. Gabriella is ook een foodie en heeft een social media account waar ze veel tips deelt over lokale restaurants en verschillende gerechten.
