Milieukeuren bieden inkopers een gemakkelijke manier om duurzaamheidsfactoren op te nemen in een groot aantal productcategorieën. Maar veel kopers wijzen op de overvloed aan keuze. Het vergelijken van milieukeuren kan verwarrend zijn. Er zijn echter enkele fundamentele manieren om te beoordelen welke keurmerken daadwerkelijk geloofwaardige, gecontroleerde resultaten opleveren.
Het is een uitdaging om de vele prioriteiten bij IT-inkoop tegen elkaar af te wegen. Om de duurzaamheidsfactoren goed te krijgen, is het veel te arbeidsintensief om je eigen criteria vast te stellen, te betalen voor onafhankelijke verificatie van de naleving, en ervoor te zorgen dat producten en fabrieken aan de criteria voldoen en in de loop der tijd vooruitgang laten zien. Dit is de taak van een uitgebreide productcertificering of milieukeur. Beste praktijken op het gebied van duurzame inkoop beginnen daarom met het kiezen van het juiste instrument.
"Prioriteit geven aan certificeringen die meerdere duurzaamheidskwesties aanpakken gedurende de gehele levenscyclus van het product is integraal in het bevorderen van duurzaamheid door middel van IT."
Jonathan Rivin Specialist Materiaalevaluatie,
Ministerie van Milieukwaliteit van Oregon
Jonathan Rivin, Materials Evaluation Specialist bij het Oregon Department of Environmental Quality, legt het belang uit van duurzaamheidscertificaten voor de staat Oregon.
"Het gebruik van multi-attribuut duurzaamheidscertificaten is voor ons een belangrijke strategie om risico's te beheren en duurzaamheid te stimuleren. Niet alleen in de toeleveringsketen, maar ook stroomafwaarts naar het gebruik en het einde van de levensduur", zegt hij.
Maar het vergelijken van milieukeurmerken kan verwarrend zijn. Er zijn er letterlijk honderden die beweren het effect op het milieu en de werknemers te beoordelen. Maar wat maakt een ecolabel of duurzaamheidscertificering de "juiste"?
Wat zijn de factoren waarop u moet letten om ervoor te zorgen dat u achter het gebruik van een milieukeur kunt staan?
Milieukeurmerken met actuele criteria, verplichte onafhankelijke verificatie en een systeem van verantwoording doen al het zware werk - zodat inkopers dat niet hoeven te doen. Vergeleken met het vertrouwen op niet-gecontroleerde beweringen van fabrikanten, vermindert deze striktheid aanzienlijk veel risico's wanneer die in inkoopcontracten worden gespecificeerd. De meest robuuste milieukeuren of certificeringen garanderen bewezen vooruitgang op het gebied van duurzaamheid en continue naleving van de criteria gedurende de gehele looptijd van het toegekende certificaat.
Drie belangrijke vragen die u moet stellen voordat u een milieukeurmerk kiest, om ervoor te zorgen dat het het beoogde effect heeft:
- Bevat het actuele ecologische en sociale duurzaamheidscriteria?
- Omvat het verplichte onafhankelijke controle op de naleving en het bewijs voor de koper?
- Omvat het een systeem van verantwoordelijkheid en consequenties voor de industrie?
Actuele criteria
Een van de manieren waarop milieukeuren verschillen is de reikwijdte van de criteria. Een reeks criteria kan alles omvatten, van één enkele kwestie, zoals energieverbruik, tot een uitgebreide reeks duurzaamheidsfactoren: milieu, maatschappij en economie. Sommige milieukeuren en certificeringen gebruiken optionele criteria waaruit kan worden gekozen, terwijl andere verplichte criteria gebruiken.
Een andere factor is de frequentie waarmee de criteria worden bijgewerkt. IT is een snel evoluerende categorie, dus is het van cruciaal belang dat de opgenomen duurzaamheidscriteria regelmatig worden herzien om gelijke tred te houden met de technologie en de opkomende duurzaamheidsproblemen.
Voor inkopers komt het erop neer dat een geloofwaardige duurzaamheidsaanpak vereist dat u een aantal van deze risico's in combinatie aanpakt. Zo is het meten van energie-efficiëntie een goed begin, maar een duurzame aanpak moet breder gaan en ook diverse milieuaspecten en sociale verantwoordelijkheid in de toeleveringsketen omvatten.
- Verantwoordelijkheid voor het milieu: minder impact bij productie en gebruik
- Sociale verantwoordelijkheid: veiliger werkomgeving en eerlijke behandeling
- Producteigenschappen: langere levensduur, repareerbaarheid, energieverbruik, bruikbaarheid
Zoek ook naar een onafhankelijk, wetenschappelijk onderbouwd proces voor het vaststellen en bijwerken van criteria. Het is bekend dat initiatieven op basis van consensus en onder leiding van de industrie het ambitieniveau van de gebruikte criteria verlagen en ook kunnen leiden tot misleidende criteria, achterpoortjes en industriële minimumniveaus die iedereen kan halen. Criteria moeten streng zijn en voortdurend worden herzien via een op feiten gebaseerd proces, om zinvolle veranderingen in de IT-industrie teweeg te brengen. Voor multinationale inkopers is het ook belangrijk dat wereldwijd dezelfde criteria gelden.
Verplichte onafhankelijke verificatie
Er bestaat een algemene misvatting dat de meeste gevestigde milieukeuren een verplichte onafhankelijke verificatie van de naleving van de criteria omvatten. Dit is niet het geval. Het bestaan en de nauwkeurigheid van de verificatie variëren sterk tussen de milieukeuren - van verplichte onafhankelijke verificatie tot eigen verklaringen en claims. Voor kopers die vertrouwen stellen in een keurmerk, is het van cruciaal belang een geïnformeerde keuze te maken.
De beste praktijk is verplichte onafhankelijke verificatie van alle criteria voor elk product, elke eindassemblagefabriek en elke merkeigenaar - voor en na de certificering van een product. Zonder uitzonderingen. Deze complexe en dure controle sluit mazen, helpt werknemers te beschermen en dwingt de industrie tot verbeteringen. Dit is de manier om greenwash en bluewash te vermijden.
Onafhankelijke verificatie is hard werken, en bij sommige milieukeuren is dat gewoon niet inbegrepen. Of het is optioneel voor sommige criteria. De redenen om verificatie uit te sluiten variëren - de organisatie achter de milieukeur heeft misschien niet de specialistische kennis en de toegang tot de sector die nodig zijn om het verificatiewerk te doen, en vertrouwt op het vermogen van de merken om zelf te registreren of zij aan de criteria voldoen. Maar hoewel zelfverklaringssystemen snel en goedkoop te implementeren zijn en zelfs relevante criteria kunnen bevatten, zijn ze niet geloofwaardig. Veel zelfverklaringssystemen stellen merkeigenaren in staat hun producten en fabrieken als duurzaam te bestempelen zonder dat een onafhankelijke partij deze beweringen verifieert. Te vaak worden kopers geacht op deze systemen te vertrouwen, zonder te weten hoe duurzaam de producten eigenlijk zijn.
Een dergelijk systeem is natuurlijk gunstig voor de industrie, maar het gebrek aan controle en transparantie laat de koper in het ongewisse. Kopers moeten zelf de waarde beoordelen van de beweringen over productprestaties en fabrieksomstandigheden. Vraag uzelf af - geeft een zelfverklaring van een product u eigenlijk wel informatie over wat er is geverifieerd?
Aanbestedingen die vertrouwen op zelfverklaarde milieukeuren lopen een groter risico op greenwashing of bluewashing. De claims kunnen waar en geldig zijn, maar hoe kun je dat weten? Tenzij de inkoper iemand inhuurt om alle fabrieken te controleren en de producten zelf te testen, is er gewoon geen bewijs.
Tijdens onze controlebezoeken aan fabrieken ontdekken we herhaaldelijk valse beweringen over arbeidsomstandigheden die met zelfverklaringssystemen onopgemerkt zouden blijven. Enkele voorbeelden zijn buitensporige werktijden, onjuiste beloning en gebrek aan werknemersvertegenwoordiging. Als fabrieken niet regelmatig worden gecontroleerd, lopen zelfs kopers met de beste bedoelingen het risico apparaten te kopen die zijn gemaakt in fabrieken waar schendingen van de arbeidswetgeving standaard zijn. Zonder de handtekening van een onafhankelijke controleorganisatie die bewijst dat de claims juist zijn, is er gewoon geen manier om het te weten.
Eenvoudig gezegd zijn milieukeuren die productclaims niet onafhankelijk verifiëren niet goed genoeg voor kopers die het risico willen beperken dat zij bijdragen tot schadelijke arbeidsomstandigheden en negatieve milieueffecten.
Verantwoordelijkheid van de sector en gevolgen voor niet-naleving
Inkoopteams willen steeds vaker zien dat de producten die zij kopen gedurende de gehele looptijd van een contract aan alle criteria voldoen. Daartoe moet de milieukeur een robuust systeem van verantwoording door de industrie en consequenties voor de aanpak van geconstateerde niet-naleving omvatten. In plaats van een product slechts op één moment te labelen, moet het proces systematisch zijn en een verbintenis op lange termijn tot voortdurende verbetering inhouden, die ook verificatie omvat. Anders is het risico groot dat overtredingen worden geconstateerd maar niet gecorrigeerd, of dat problemen slechts tijdelijk worden opgelost en dat slechte praktijken terugkeren. Merkeigenaren en fabrieken moeten zich op lange termijn inzetten om voortdurende vooruitgang te garanderen. Toch omvatten veel milieukeuren geen systemen voor follow-up en verantwoordingsplicht van de industrie.
"Het GPP van de EU moedigt het aantonen van de naleving van specifieke criteria aan door het gebruik van milieukeuren van type 1, aangezien dit een onafhankelijke verificatie van de opgegeven milieuprestaties waarborgt".
Felice Alfieri Beleidsmedewerker bij de Europese Commissie
Met de juiste milieukeur krijgen inkopers een betrouwbaar instrument in handen om de industrie te sturen in de richting van een duurzame praktijk - met eerlijke arbeidsomstandigheden, lage emissies en veilige chemicaliën.
Het komt vaak voor dat bij een eerste audit de fabrieksomstandigheden niet volledig voldoen aan alle gedragscode- en arbeidscriteria. Overuren kunnen worden overschreden, of noodverlichting en uitgangsborden kunnen ontbreken. Wat van belang is, is dat het milieukeurmerk erop toeziet dat vastgestelde non-conformiteiten in fabrieken worden gecorrigeerd, zelfs kleine. Het management van de fabriek moet zich ertoe verbinden sociale problemen systematisch op te sporen en aan te pakken.
De omstandigheden in fabrieken kunnen van de ene dag op de andere veranderen, zodat inkopers er niet blindelings op kunnen vertrouwen dat fabrieken non-conformiteiten corrigeren zonder duidelijke corrigerende actieplannen en follow-up. Als er problemen aan het licht komen die niet tijdig worden verholpen, moet de milieukeur of het certificaat een systeem van duidelijke consequenties omvatten. Deze consequenties kunnen sanering en uiteindelijk intrekking van het certificaat omvatten.
