Przeciążenie oznakowaniem ekologicznym? Wybór narzędzi, które mogą udowodnić zgodność i wpływ

Zrównoważenie wielu priorytetów w zamówieniach IT jest wyzwaniem. Aby właściwie dobrać czynniki zrównoważonego rozwoju, trzeba ustalić własne kryteria, zapłacić za niezależną weryfikację zgodności i upewnić się, że produkty i fabryki spełniają kryteria i wykazują postępy w miarę upływu czasu. Jest to zadanie kompleksowej certyfikacji produktu lub oznakowania ekologicznego. Dlatego najlepsze praktyki w zakresie zrównoważonych zamówień publicznych zaczynają się od wyboru właściwego narzędzia.

Jonathan Rivin, specjalista ds. oceny materiałów w Oregon Department of Environmental Quality, wyjaśnia znaczenie certyfikatów zrównoważonego rozwoju dla stanu Oregon.

"Stosowanie wieloaspektowych certyfikatów zrównoważonego rozwoju jest dla nas ważną strategią zarządzania ryzykiem i napędzania zrównoważonego rozwoju. Nie tylko w łańcuchu dostaw, ale także w dalszej części łańcucha, aż do wykorzystania i końca życia" - mówi.

Porównywanie oznakowań ekologicznych może być jednak mylące. Istnieją dosłownie setki znaków, które twierdzą, że oceniają wpływ na środowisko i pracowników. Ale co sprawia, że ekoznak lub certyfikat zrównoważonego rozwoju jest tym "właściwym"?

Jakie są czynniki, na które należy zwrócić uwagę, aby mieć pewność, że można stać za używaniem ekoznaku?

Znaki ekologiczne z aktualnymi kryteriami, obowiązkową niezależną weryfikacją i systemem odpowiedzialności wykonują cały ciężar - tak, że nabywcy nie muszą tego robić. W porównaniu z poleganiem na niezweryfikowanych oświadczeniach producentów, ten rygor znacznie zmniejsza wiele zagrożeń, gdy jest określony w umowach zakupu. Najbardziej solidne ekoznaki lub certyfikaty zapewniają udowodniony postęp w zakresie zrównoważonego rozwoju i ciągłą zgodność z kryteriami przez cały okres ważności przyznanego certyfikatu.

Jednym ze sposobów, w jaki ekoznaki się różnią, jest zakres kryteriów. Zestaw kryteriów może obejmować wszystko, od pojedynczej kwestii, takiej jak zużycie energii, do kompleksowego zestawu czynników zrównoważonego rozwoju: środowiskowych, społecznych i ekonomicznych. Niektóre ekoetykiety i certyfikaty wykorzystują kryteria opcjonalne, z których można wybierać, podczas gdy inne stosują kryteria obowiązkowe.

Kolejnym czynnikiem jest częstotliwość aktualizacji kryteriów. IT jest kategorią szybko zmieniającą się, dlatego bardzo ważne jest, aby zawarte w niej kryteria zrównoważonego rozwoju były często aktualizowane, aby dotrzymać kroku technologii i pojawiającym się punktom zapalnym w dziedzinie zrównoważonego rozwoju.

Dla nabywców najważniejsze jest to, że wiarygodne podejście do zrównoważonego rozwoju wymaga łącznego uwzględnienia wielu z tych zagrożeń. Na przykład, pomiar efektywności energetycznej to dobry początek, ale zrównoważone podejście musi być szersze i obejmować różne aspekty środowiskowe, jak również odpowiedzialność społeczną w łańcuchu dostaw.

• Odpowiedzialność za środowisko: zmniejszenie wpływu produkcji i użytkowania
• Odpowiedzialność społeczna: bezpieczniejsze środowisko pracy i sprawiedliwe traktowanie
• Atrybuty produktu: większa trwałość, możliwość naprawy, zużycie energii, użyteczność

Należy również zwrócić uwagę na niezależny, oparty na badaniach naukowych proces ustalania i aktualizacji kryteriów. Inicjatywy oparte na konsensusie i należące do branży znane są z tego, że obniżają poziom ambicji stosowanych kryteriów, a także pozwalają na wprowadzanie w błąd kryteriów, luk i minimalnych poziomów branżowych, które każdy może zaliczyć. Kryteria powinny być twarde i stale weryfikowane w procesie opartym na dowodach, aby napędzać znaczące zmiany w branży IT. Dla międzynarodowych nabywców ważne jest również, aby te same kryteria były stosowane globalnie.

Istnieje powszechne błędne przekonanie, że większość uznanych ekoznaków obejmuje obowiązkową niezależną weryfikację zgodności kryteriów. Nie jest to prawdą. Istnienie i rygor weryfikacji różnią się znacznie w zależności od ekoetykiety - od obowiązkowej niezależnej weryfikacji, do własnych deklaracji i roszczeń. Dokonanie świadomego wyboru ma kluczowe znaczenie dla nabywców pokładających zaufanie w jakimkolwiek oznaczeniu i wymaga zachowania należytej staranności jako części decyzji.

Najlepszą praktyką jest obowiązkowa niezależna weryfikacja wszystkich kryteriów dla każdego produktu, fabryki montażu końcowego i właściciela marki - przed i po certyfikacji produktu. Bez żadnych wyjątków. Ta złożona i kosztowna kontrola zamyka luki prawne, pomaga chronić pracowników i zmusza przemysł do wprowadzania ulepszeń. To jest sposób na uniknięcie greenwash i bluewash.

Niezależna weryfikacja to ciężka praca, a w przypadku niektórych ekoznaków po prostu jej nie ma. Albo jest opcjonalna dla niektórych kryteriów. Powody wyłączenia weryfikacji są różne - organizacja stojąca za ekoetykietą może nie posiadać specjalistycznej wiedzy i dostępu do branży, wymaganych do przeprowadzenia weryfikacji, i polega na zdolności marek do samodzielnego zarejestrowania zgodności. Jednakże, podczas gdy systemy samodeklaracji są szybkie i tanie we wdrożeniu, a nawet mogą zawierać odpowiednie kryteria, nie są one wiarygodne. Wiele systemów autodeklaracji pozwala właścicielom marek na wymienienie swoich produktów i fabryk jako zrównoważonych bez weryfikacji tych twierdzeń przez niezależną stronę. Zbyt często oczekuje się, że nabywcy będą polegać na tych systemach, nie wiedząc, jak bardzo produkty są rzeczywiście zrównoważone.

System taki jak ten jest oczywiście korzystny dla przemysłu, ale brak weryfikacji i przejrzystości pozostawia nabywcę w niewiedzy. Nabywcy są pozostawieni sami sobie, aby ocenić wartość oświadczeń związanych z wydajnością produktu i warunkami fabrycznymi. Zadaj sobie pytanie - czy deklaracja własna produktu rzeczywiście daje ci jakąkolwiek informację na temat tego, co zostało zweryfikowane?

Zamówienia opierające się na własnych deklaracjach dotyczących ekoznaków są narażone na większe ryzyko "greenwashing" lub "bluewashing". Twierdzenia mogą być prawdziwe i ważne, ale skąd można to wiedzieć? Jeśli nabywca nie zatrudni kogoś, kto przeprowadzi audyt wszystkich fabryk i nie przetestuje produktów, nie ma żadnego dowodu.

W trakcie naszych rund weryfikacyjnych w fabrykach wielokrotnie odkrywamy fałszywe twierdzenia dotyczące warunków pracy, które byłyby niezauważone w systemach autodeklaracji. Niektóre przykłady to nadmierne godziny pracy, nieprawidłowe wynagrodzenie i brak reprezentacji pracowników, by wymienić tylko kilka. Jeśli fabryki nie są regularnie monitorowane, nawet nabywcy mający najlepsze intencje ryzykują, że kupią urządzenia wyprodukowane w zakładach, w których łamanie prawa pracy jest standardową praktyką. Bez podpisu niezależnej organizacji weryfikującej, która udowodni, że roszczenia są dokładne, nie ma sposobu, aby się tego dowiedzieć.

Mówiąc wprost, ekoznaki, które nie weryfikują w sposób niezależny twierdzeń dotyczących produktów, nie są wystarczająco dobre dla nabywców, którzy chcą zmniejszyć ryzyko przyczynienia się do szkodliwych warunków pracy i negatywnego wpływu na środowisko.

Coraz częściej zespoły odpowiedzialne za zaopatrzenie chcą mieć pewność, że kupowane przez nich produkty spełniają wszystkie kryteria przez cały okres obowiązywania umowy. Aby tak się stało, ekoetykieta musi zawierać solidny system odpowiedzialności przemysłu i konsekwencji w postępowaniu ze stwierdzonymi niezgodnościami. Zamiast oznakowania produktu w jednym momencie, proces powinien być systematyczny i obejmować długoterminowe zobowiązanie do ciągłego doskonalenia, które obejmuje również weryfikację. W przeciwnym razie istnieje duże ryzyko, że niezgodności zostaną wykryte, ale nie zostaną poprawione, lub że problemy zostaną rozwiązane tylko tymczasowo, a złe praktyki powrócą. Aby zapewnić stały postęp, konieczne jest długoterminowe zaangażowanie właścicieli marek i fabryk. Nadal wiele ekoetykiet nie zawiera systemów monitorowania i odpowiedzialności przemysłu.

Dzięki odpowiedniemu oznakowaniu ekologicznemu nabywcy otrzymują niezawodne narzędzie do prowadzenia przemysłu w kierunku zrównoważonych praktyk - z uczciwymi warunkami pracy, niską emisją i bezpiecznymi chemikaliami.

Często zdarza się, że warunki panujące w fabryce nie spełniają w pełni wszystkich kryteriów kodeksu postępowania i pracy podczas pierwszego audytu. Może być przekroczony czas pracy lub może brakować oświetlenia awaryjnego i znaków wyjścia. Ważne jest to, że ekoetykieta podejmuje działania w celu zapewnienia, że zidentyfikowane niezgodności w fabrykach są korygowane, nawet te drobne. Zarząd fabryki musi być zaangażowany w systematyczną identyfikację i rozwiązywanie problemów społecznych.

Warunki w fabryce mogą się zmieniać z dnia na dzień, więc nabywcy nie mogą ślepo ufać fabrykom, że skorygują niezgodności bez jasnych planów działań naprawczych i kontynuacji. Jeśli problemy zostaną ujawnione i nie zostaną poprawione na czas, oznakowanie ekologiczne lub certyfikat muszą zawierać system jasnych konsekwencji. Konsekwencje te mogą obejmować działania naprawcze, a w ostateczności wycofanie certyfikatu.